Tužba Remsi Klarka

Tužba

Optužuju se Vilijam Dž. Klinton, Vlada SAD, Severo-atlantski pakt i dr. za međunarodne zločine i kršenje međunarodnih i domaćih zakona kojima su prouzrokovali smrt, razaranja, ranjavanja i patnje.

Ova tužba je podneta da bi se okončala ratna razaranja, da bi se ubuduće sprečilo kršenje osnovnih ljudskih prava, da bi se zaštitile međunarodne i nacionalne organizacije, vlade i institucije, kao i da se proglase odgovornim (i snose posledice) svi oni kojima se dokaže krivica za njihovo navedeno delovanje.

Vlade, organizacije i pojedince koji su ovde imenovani optužuju se za:

zločine protiv mira, ratne zločine, zločin protiv čovečnosti i druge povrede i kršenja načela Nirnbergškog suda, Haškog pravilnika i Ženevske konvencije i drugih međunarodnih i nacionalnih zakona;
grubo kršenje Povelje Ujedinjenih nacija (Povelje UN), Severo-atlantskog ugovora (NAT), drugih međunarodnih ugovora, međunarodnog prava, Federalnog Ustava i domaćih zakona SAD, osnovnih zakona drugih naroda uključujući Ujedinjeno Kraljevstvo, Federalnu Republiku Nemačku, Tursku, Holandiju, Mađarsku, Italiju, Španiju i druge Vlade članica Severo-atlantskog pakta i Federalne Republike Jugoslavije;
grubo kršenje Univerzalne deklaracije o ljudskim pravima (UDHR), internacionalnog Sporazuma o civilnim i političkim pravima (ICCPR), internacionalnog sporazuma o ekonomskim, društvenim i kulturnim pravima (ICESCR), Konvencije o genocidu i drugih međunarodnih sporazuma, konvencija, ugovora, deklaracija i domaćih zakona koji su imenovani u ovoj tužbi.

A. Optužuju se

Predsednik Vilijam Dž. Klinton, ministar spoljnih poslova Medlin Olbrajt, ministar odbrane Vilijam Koen i komandujući generali, admirali, SAD osoblje koje je neposredno upleteno u označavanje ciljeva, vazduhoplovno i logističko osoblje SAD na vojnim bombarderima i desantno-jurišnim avionima, vojno osoblje SAD koje je neposredno upleteno u ciljanje, pripremanje i lansiranje projektila na Jugoslaviju, osoblje vlade SAD koje je prouzrokovalo, dopuštalo ili propustilo da spreči nasilje u Jugoslaviji pre i za vreme okupacije Severo-atlantskog pakta i treća lica koji će biti imenovana.
Ujedinjeno kraljevstvo, Premijer Toni Bler, Ministar inostranih poslova, Ministar odbrane i komandujući generali, admirali, osoblje UK koje je neposredno upleteno u označavanje ciljeva, vazduhoplovno i logističko osoblje na vojnim bombarderima i desantno-jurišnim avionima UK, vojno osoblje UK koje je neposredno upleteno u ciljanje, pripremanje i lansiranje projektila na Jugoslaviju, koje je uzrokovalo, propustilo ili koje nije sprečilo nasilje osoblja vlade SAD u Jugoslaviji pre i za vreme okupacije Severo-atlantskog pakta i treća lica koji će biti imenovana.
Federalna Republika Nemačka, Kancelar Gerhard Šreder, Ministar inostranih poslova, Ministar Odbrane i komandujući generali, admirali, nemačko osoblje koje je neposredno upleteno u označavanje ciljeva, vazduhoplovno i logističko osoblje na nemačkim vojnim bombarderima i desantno-jurišnim avionima, nemačko vojno osoblje koje je neposredno upleteno u ciljanje, pripremanje i lansiranje projektila na Jugoslaviju, koje je prouzrokovalo, dopuštalo ili propustilo da spreči nasilje osoblja vlade SAD u Jugoslaviji pre i za vreme okupacije Severo-atlantskog pakta i treća lica koji će biti imenovana.
Vlade svih država iz Severo-atlantskog pakta koje su neposredno učestvovale u napadu na Jugoslaviji sa avionima, projektilima ili osobljem kao i komandujući generali, admirali, osoblje Severo-atlantskog pakta koje je neposredno upleteno u označavanje ciljeva, vazduhoplovno i logističko osoblje na vojnim bombarderima i desantno-jurišnim avionima NATO pakta, vojno osoblje NATO pakta koje je neposredno upleteno u ciljanje, pripremanje i lansiranje projektila na Jugoslaviju, koje je prouzrokovalo, dopuštalo ili propustilo da spreči nasilje osoblja vlade SAD u Jugoslaviji pre i za vreme okupacije NATO pakta i treća lica koji će biti imenovana.
Vlade Turske, Mađarske, Italije i dr. koje su dopustile upotrebu avio-baza na svojim teritorijama, koje su služile za poletanje vojnim avionima i projektilima SAD ili drugih za neposredan napad na Jugoslaviju.
Generalni sekretar Severo-američke ugovorne organizacija (NATO ili Severo-atlantskog pakta), Ksavier Solana, Vrhovni komandant, general Vesli K. Klark
Da se osudi: Svaka članica Severo-atlantskog pakta koja je glasala da se odobre vojni napadi na Jugoslaviju.

B. Optužbe

Planiranje i izvršenje komadanja, razdvajanja i osiromašenja Jugoslavije. SAD, Nemačka, Severo-atlantski pakt i drugi optuženi su se angažovali, počev od, u ili pre 1981, i isplanirali komadanje Federalne Republike Jugoslavije na više delova, odvajanje različitih naroda, verskih i drugih grupa i slabljenje, Slovena, Srba, Muslimana i drugog stanovništva, unutar novih balkanskih granica, izazivajući i produžujući unutrašnje nasilje, kao i neposredni napad SAD i izvesnih članica NATO pakta. Kao posledica toga, Jugoslavija koja je imala 25 miliona ljudi u jednom integrisanom društvu i ekonomiji, se raspala na više malih naroda, od kojih je najveća Srbija. Optuženi nameravaju da dele Jugoslaviju sve dok svi delovi Jugoslavije ne budu manji od 5 miliona ljudi, od kojih će u svakom obavezno preovlađivati po jedno etničko poreklo i religija, u kojima će postojati jako oštećene ekonomije, preovlaživati strani interesi, u kojima će dve grupe, Srbi kao Pravoslavni Hrišćani i Muslimani, pretrpeti najteže ljudske i materijalne gubitke i imovinske štete, ogromno smanjenje produktivnosti, za ? niže od sadašnjeg ili još niže i vladati siromaštvo. Povelja UN; Deklaracija o nedopustivosti mešanja u unutrašnje stvari država i zaštita njihove nezavisnosti i suvereniteta (Deklaracija o nemešanju), 1965 USGA Rezolucija 2131
Izazivanje, podsticanje i pojačavanje netrpeljivosti između Muslimana i Slovena. SAD i drugi optuženi su se angažovali na sprovođenju tog plana počev od, u ili pre 1981, s namerom da prouzrokuju i ostvare dugotrajno bratoubilačko nasilje između Muslimana i Pravoslavnih Hrišćanskih Slovena, u ratnom iznurivanju, slično sukobima u Avganistanu i Čečeniji između Muslimana i Ruskih Slovena, što je izazvalo smrt, razaranje, neslogu i rascep u Bosni, na Kosovu i u drugim mestima između tih grupa i opasno trvenje i neprijateljstvo između dva najpoznatija neprijatelja SAD, Slovenskih naroda i Muslimana, u drugim regionima, slabeći obe strane. Taktika je obuhvatala i snabdevanje i uskraćivanje oružja izabranim muslimanskim grupama za napadanje drugih ili adekvatnu samoodbranu u Bosni; motivisanje, obuku i snabdevanje KLA sa oružjem za napade na jugoslavensku policiju i vojsku da bi se dočepali kontrole nad Kosovom za vreme okupacije Severo-atlantskog pakta kao i za napade na Srbe i dr.; sprečavanje napora izvana da se spreči i kontroliše nasilje; podsticanje, prouzrokovanje i dopuštanje netrpeljivosti protiv ljudi koji su izbegli tokom bombardovanja SAD i Severo-atlantskog pakta, pod pritiskom KLA, jugoslovenske policije i vojnih akcija na kopnu; izazivanje i podržavanje sukoba između jugoslovenskih vojnih/policijskih/civilnih grupa i KLA/Kosovskih paramilitarističkih/civilnih grupa; dopuštanje ili nesprečavanje napada na raseljena lica i povratnike koji su prebegli u Kosovo i pre i posle okupacije okupacije Kosova od strane Severo-atlantskog pakta/SAD. U 1999, SAD su izazvale najveći broj poginulih, ranjenih i ratna razaranja tokom vazdušnih napada i projektilima protiv svih elemenata stanovništva kao i sistema koji su omogućavali njegovo preživljavanje. Povelja UN, 2 deo; Deklaracija o nemešanju; Rezolucija o definiciji agresije (Rezolucija o agresiji), 1997 UNGA Rezolucija 3314.
Sprečavanje i remećenje napora za očuvanje jedinstva, mira i opstanak Jugoslavije. Od početka svojih napora da realizuje svoj plan o komadanju i razaranju Jugoslavije, SAD su delovale tako da spreče bilo čije mešanje, pregovore ili napore drugih unutar Jugoslavije ili drugih naroda, čelnika ili pojedinaca koji bi sprečili ispunjenje njenih namera. Njena tehnika je obuhvatala političke, vojne i ekonomske pretnje i kontrolu visokog publiciteta o mirovnim pregovorima, sličnim onima u Dejtonu, Ohajo, za vreme borbi u Bosni, u Rambujeu u Francuskoj, 1999, koji su stvarali najozbiljnije izglede za mirovne pregovore, ali su ipak nudili Jugoslaviji samo dva izbora: da se složi sa stranom vojnom okupacijom ili da očekuje razarajuće vojne napade. Povelja UN; Deklaracija o nemešanju; Rezolucija o agresiji; Pakt iz Pariza 1928, Delovi I i II.
Uništenje mira, igrajući ulogu Ujedinjenih nacija. SAD su same delovale i prinuđivale druge narode da deluju na blokadi Ujedinjenih Nacija tako da one ne obave svoje dužnosti po Povelji UN na sprečavanju sukoba, kontroli nasilja i očuvanju mira u Jugoslaviji kao i da krše Povelju UN i pripretile njenoj sposobnosti kao međunarodnoj organizaciji da istraje na stvaranja mira i prekida ratnih razaranja. Povelja UN; Deklaracija o nemešanju; Rezolucija o agresiji, Pakt iz Pariza 1928, Delovi I i II.
Korištenje Severo-atlantskog pakta za vojne agresije i okupacije neposlušnih siromašnih zemalja. SAD su same delovale i prinuđivale druge narode da deluju tako da iznude ovlaštenje Severo-atlantskom paktu da neposredno vojno napadne Jugoslaviju i prekrše Povelju UN i Severo-atlantskog ugovora, oslanjajući se pretežno na naoružanje i vojnu tehnologiju SAD, i prinudile članice Severo-atlantskog pakta da obezbede i finasiraju većinu vojnih snaga za okupaciju Kosova u doglednoj budućnosti i na taj način upotrebile bogatstvo i moć bogatih bivših kolonijalnih sila iz Evrope protiv sirotog i nebranjenog stanovništva Jugoslavije. Povelja Ujedinjenieh nacija; Severo-atlantski Ugovor 1949, Deo I.
Ubijanje i nanošenje štete stanovništvu bez odbrane svuda po Jugoslaviji. Početkom ili pre 24-og marta 1999, SAD su, bez objave rata od strane Kongresa, potpomognute i podržane od izvesnih optuženih članica Severo-atlantskog pakta, uključujući tu Ujedinjeno Kraljevstvo, Nemačku, Tursku, Španiju i Holandiju, kao i Mađarsku, Hrvatsku, Italiju i dr., otpočele rat projektilima i napade bombardovanjem iz vazduha, često ne praveći razliku u svojim ciljevima, na stanovništvo Jugoslavije, hotimice ubijajući i povređujući više hiljada Srba, Kosovara, Roma, Muslimana, Pravoslavnih Hrišćana, Rimokatolika i stranih državljana svuda po Jugoslaviji sa zlonamernim predumišljajem. Hag, Delovi 22 i 23; Ženeva 1949, Deo 19; Nirnberg, Načelo VI a, b i c; Ustav SAD, Deo I, Sekcija 8, klauzula II.
Planiranje, objavljivanje i izvršenje napada s namerom da se ubije čelni čovek vlade, drugi čelni ljudi vlade i izabrani civili. SAD su planirale, objavile i izvele napade projektilima i napade bombardovanjem iz vazduha s namerom da ubiju rukovodioca Vlade Jugoslavije, članove njegove porodice, druge članove vlade i izabrane civile, da bi srušile postojeće vladino rukovodstvo, da bi ga terorisale kao i da bi njegov najbliži personal prinudile na predaju. Povelja UN, Deo 2, Konvencija o zaštiti i kažnjavanju zločina protiv internacionalno zaštićenih osoba (Konvencija o zaštićenim osobama); SAD Pravilnik o službi u vojsci za vreme rata 27-10; Izvršna naredba 12333 SAD Predsednika (Izv. naredba 12333); Ženevska konvencije 1977, Dopunski međunarodni sporazum I (Ženeva 1977), Delovi 48, 51.
Uništavanje i oštećenje ekonomskih, društvenih, kulturnih, medicinskih, diplomatskih i verskih objekata, imovine i fabrika svuda po Jugoslaviji. Početkom ili pre 24-og marta 1999, SAD su, potpomognute i podržane od izvesnih optuženih članica Severo-atlantskog pakta, uključujući tu Ujedinjeno Kraljevstvo, Nemačku, Tursku, Španiju i Holandiju i dr., uključujući Hrvatsku, Mađarsku i Italiju, počele sistematske napade projektilima i bombardovanje iz vazduha po objektima, imovini i ekonomskim, društvenim, kulturnim, medicinskim, diplomatskim i verskim objektima, hotimice uništavajući i oštećujući ih svuda po Jugoslaviji, da bi razorile proizvodne, ekonomske, društvene, kulturne, diplomatske i verske objekte koji su neophodni za život društva kao celine. Hag, Delovi 22 i 23; Ženeva 1949, Deo 19; Ženeva 1977, Dopunski međunarodni sporazum I, Delovi 48, 52, 53; Povelja UN, Deo 2; Konvencija o zaštićenim osobama; SAD Pravilnik o službi u vojsci za vreme rata 27-10; Izvršna naredba 12333 SAD Predsednika (Izv. naredba 12333); Ženeva 1977, Delovi 48, 51; ICESCR.
Napadi na objekte koji su neophodni za opstanak stanovništva Jugoslavije. Početkom ili pre 24-og marta 1999, potpomognute i podržane od drugih, u specifične svrhe, radi uskraćivanja hrane, vode, električne energije, proizvodnje hrane, lekova, medicinske nege i drugog što je bitno za opstanak stanovništva Jugoslavije, SAD su se angažovale na sistematskom razaranju i oštećenju, projektilima i vazdušnim bombardovanjem, proizvodnih fabrika i skladišta hrane, postrojenja pitke vode i vode za navodnjavanje u poljoprivredi, fabrika veštačkog gnojiva, insekticida, farmaceutskih, bolničkih i zdravstvenih uređaja, između svih drugih objekata koji su bitni za opstanak stanovništva. Hag 1907, Delovi 22 i 23; Ženeva 1949, Deo 19; Nirnberg 1970, Načela VI , b i c; Ženeva 1977, Delovi 48, 54.
Napadi na postrojenja koja sadrže opasne materije i energije. SAD su napadale hemijska postrojenja i skladišta, rafinerije nafte i prirodnog gasa, proizvodne fabrike i skladišta, fabrička postrojenja veštačkog gnojiva i druge industrijske objekte i lokacije specijalne namene koja su ispuštala i širila otrovne, radioaktivne i druge opasne meterije i energiju u atmosferu, đubrišta, podzemne vode i prehranbeni lanac, da bi zatrovali prirodnu okolinu i povrediti stanovništvo. Osnovni principi iz Nirnberga VI, Hag, Deo 22 i 23, Protokol o zabrani upotrebe u ratu zagušujućih, otrovnih ili drugih gasova, Ženeva 1925 (Protokol o otrovnim materijama); Ženeva 1977 i Dopunski protokol, Delovi 48, 51, 56.
Korištenje osiromašenog uranijuma, kasetnih bombi i drugih zabranjenih oružja. SAD su koristile zabranjeno oružje, koje je osposobljeno za masovno razaranje i izazivanje nasumičnih smrtnih slučajeva i stradanje stanovništva i svih u Jugoslaviji. Uprkos saznanju o njegovom dugoročnom smrtonosnm delovanju po život i upozorenju Nuklearne nadzorne komisije SAD, SAD su napale Jugoslaviju projektilima sa osiromašenim uranijumom, bombama i kuršumima koji su raspršivali radioaktivne materije u atmosferu, đubrišta, podzemne vode, prehranbeni lanac i čvrste objekte koji su pogođeni projektilima, bombama i kuršumima sa osiromašenim uranijumom, stavljajući jugoslovensko stanovništvo pred rizik od smrti, genetičke štete, pojavu raka, tumora, leukemije i druge štete u budućim naraštajima. Kasetne bombe, koje su masovno korištene, su se raspršivale u smrtonosne i kao brijač oštre metalne čestice iznad širokih oblasti u bolnicama, crkvama, džamijama, školama, stambenim naseljima i drugim gusto naseljenim mestima, izazivajući smrt, ranjavanje i oštećenje imovine. Upotreba drugih nezakonitih oružja je pod stalnom istragom. Hag, Delovi 22 i 23, Ženeva 1977, Delovi 48, 51, 54, 55, POONA Suđenje zbog subverzivne (nakaradnei nezakonite) upotrebe nauke i tehnologije 1978 (Presuda POONA).
Vođenje rata protiv čovekove životne sredine. Vazdušni napadi i napadi projektilima Sjedinjenih Država su hotimice stvorili rasprostranjenu, dugoročnu i jaku ekološku katastrofu u Jugoslaviji. Aerozagađivanje je povećalo normalne primese u atmosferi i od samog preletanja. Hiljade tona eksploziva ispuštale su ogromne količine hemikalija u vazduh, podizale oblake prašine, krhotina i otpadaka sa pogođenih mesta i izazivali požare koji su često besneli danima. Hemijske, petrohemijske, naftne i gasne rafinerije, skladišta i transportna postrojenja su namerno gađana u okolini Beograda, Novog Sada, Niša i drugih najpoznatijih gradova, izlažući ogroman broj stanovništva opasnom i štetnom zagađenju. Osiromašeni uranijum koji je rasejan po Kosovu i ostatku Srbije će pretiti životu i narednim generacijama. Hag, Delovi 22 i 23; Ženeva 1977, Delovi 48, 51, 54, 55; Štokholmska deklaracija sa Konferencije Ujedinjenih Nacija o čovekovoj životnoj sredini 1972; Načela I, II, (Konferencija UN o čovekovoj životnoj okolini) i drugi.
Nametanje sankcija preko UN, koje su genocidni zločin protiv čovečnosti, da bi se postiglo osiromašenje i oslabljenje ljudi u Jugoslaviji. SAD su pre 1989 otpočele ekonomski napad na Jugoslaviju da bi je politički raskomadale i ekonomski unazadile. To je imalo za posledicu da je Međunarodni monetarni fond (MMF) upotrebio svoju najstrožiju šok terapiju za napad na jugoslovensku proizvodnju, dodatno opterećenje njenog inostranog duga i izlaganje njenog nacionalnog bogatstva stranom kapitalu koji je forsirao uklanjanje trgovinskih barijera i privatizaciju vitalne javne industrije, trgovine, uslužnih delatnosti i fabrika. U maju 1991 državni Sekretar SAD, Baker je obustavio svu pomoć SAD programima za svih šest jugoslovenskih Republika i stavio veto na buduće kredite MMF, formirajući tako ogroman ekonomski podsticaj i snažan politički argument za političku opoziciju Beogradu radi secesije drugih Republika od Srbije. SAD su prisilile UN da uvedu sankcije Jugoslaviji, ali su te sankcije olakšale onim Republikama, koje su se otcepile od Jugoslavije. Te sankcije su opustošile celokupnu ekonomiju Jugoslavije do onog stepena koji bi sa normalnom stopom rasta bez pritiska SAD zahtevale bar 30 godina za povratak Jugoslavije na njen nivo produktivnosti iz 1989. Vrednost proizvodnje po glavi stanovnika za svih šest Republika Jugoslavije u 1989 bila je 6220 dolara.
Danas u Srbiji i Crnoj Gori, preostalim Republikama Jugoslavije, ona iznosi 1510 dolara. Devedeset odsto celokupne privredne razmene pre raskola odvijalo se između tih šest Republika. Sve bivše republike su pretrpele ekonomske štete, ali je ipak sadašnja Jugoslavija, sa oko 40% njenog stanovništva iz 1990, uključujući i Kosovo, imala daleko najveći ekonomski pad, u poređenju sa privilegovanim severnim Republikama Slovenije i Hrvatske, koje su danas još više Rimokatoličke nego pre njihovog otcepljenja. Sankcije Jugoslaviji se nastavljaju i Srbija, osim Kosova, je lišena prijema bilo kakve planirane reparacije i pomoći za obnovu i izgradnju nakon šteta od bombardovanja kao i za ekonomski oporavak. Sankcije su nanele i znatno pogubnije delovale na život, zdravlje, ekonomiju i kvalitet života u Jugoslaviji nego sami vojni napadi, povećale mortalitet, snizile statističi verovatno trajanja života, redukovale ishranu i zdravstvenu zaštitu i smanjile proizvodnju. Kao i u Iraku i na drugim mestima, sankcije predstavljaju ekonomski zločin, zločin protiv čovečnosti i genocid. Nirnberg, Načelo VI c, Zločin protiv čovečnosti; Konvencija o genocidu; Ženeva 1977, Delovi 48, 54, 55.
Formiranje nezakonitog privremenog Suda za osudu zločina da bi se srušilo i demonizovalo srpsko rukovodstvo. SAD su, delujući preko optužene Medlin Olbrajt, prinudile Savet Bezbednosti UN da obrazuje privremene sudove za zločine u Jugoslaviji i Ruandi zbog kršenja Povelje UN, da bi srušile i demonizovale rukovodstvo neprijatelja u te dve zemlje i pripretile liderima u bilo kojoj drugoj zemlji. Povelja UN ne predviđa ovlaštenja za stvaranje ovakvih sudova o zločinima. SAD su se oštro protivile Ugovoru o stvaranju Internacionalnog Suda za zločine, koji je odobrilo 120 nacija u Rimu, jula 1998, a sada se protive procesu ratifikacije kod tih nacija, jer nemaju nameru da svoje lidere ili svoju armiju stave pod jurisdikciju jednog nezavisnog međunarodnog suda i pravila međunarodnog prava. Ciljajući na pojedinačne neprijatelje u privremenim sudovima i okrivljujući ih za genocid, one postižu njihovu internacionalnu izolaciju, vršeći pritisak na njihove sopstvene zemlje da ih uklone sa vlasti, korumpiranjem, podmićivanjem i politiziranjem pravosuđa i korištenjem prividno neutralnog međunarodnog prava za osudu i kažnjavanje svojih neprijatelja, kao ratnih zločinaca, tretirajući pritom sebe kao jedinog nevinog šampiona pravde. Povelja UN, Statut Međunarodnog suda pravde (Statut ICJ); UDHR; ICCPR.
Korišćenje kontrolisanih međunarodnih medija za stvaranje podrške SAD da napadnu bilo koga i bilo gde kao i za demonizovanje Jugoslavije, Slovena, Srba i Muslimana, kao genocidnih ubica. Optuženi iz SAD su sistematski kontrolisali, usmeravali, manipulisali, dezinformisali i cenzurisali štampu i medije koji su izveštavali o događajima u Jugoslaviji i napadima SAD na nju, da bi stekli javnu podršku za masovno bombardovanje Jugoslavije bez odbrane, uključujući i Kosovo, kao što su to činile i u Libiji, Iraku, Avganistanu, Sudanu i na drugim mestima. Međunarodni mediji su podržavali i slavili političke ciljeve SAD o daljoj fragmentaciji Jugoslavije i drugih oblasti i odvajanje svakog regiona; demonizirali su izabrane vladine zvaničnike, lidere, generale, vojne oficire i vojnike drugih, kao genocidne ubice; upravljali drugim narodima poznatim pretnjama, koje su imale potporu u projektilima i vazdušnim napadima i slabljenju pomoću ekonomskih sankcija i primali stimulacije zbog podrške u javnosti SAD za buduće operacije protiv drugih naroda i zbog podrške za povećanje vojnog budžeta, zbog podrške proširenja globalne uloge SAD i vojnog prisustva i kontrole.
Uspostavljanje dugoročne vojne okupacije u strateškim krajevima Jugoslavije sa trupama Severo-atlantskog pakta. SAD su prinudile optužene članice Severo-atlantskog pakta i dr. da obezbede svoje trupe i podrže vojnu okupaciju Kosova, kao što su to uradile i u Bosni, s ciljem da fizički kontrolišu ključne krajeve Jugoslavije, da ih primoraju na trajnu secesiju i razdvajanje država i ljudi, za dalje nanošenje zla stanovništvu, stvaranje barijera za imigraciju iz Male Azija, Arapskih država sa Bliskog Istoka, Severne Afrike i bivših južnih republika SSSR i sa drugih mesta; da obezbede koridor između Evrope i opisanih regiona upravljajući teritorijama podeljenih, razdvojenih i osiromašenih Slovena, Srba, Pravoslavnih Hrišćana, Kosovara i drugih; eksploatišući resurse tih regiona; i pripremajući i uslovljavajući članicama Severo-atlantskog pakta učešće u budućim napadima na druge narode. Povelja UN; NAT, Deo I; Deklaracija o nemešanju.
Pokušaj rušenja suvereniteta, prava na samoopredeljenje, demokratije i kulture Slovena, Muslimana, Hrišćana i drugih u Jugoslaviji. SAD su pokušale da ukinu suverenitet Jugoslavije, pravo njenog naroda na samoopredeljenje, demokratske organizacije koje je on razvio i njegovu kulturu koja je određena njegovim nasleđem, vrednosti i tradiciju njenog naroda. SAD su oborile demokratski izabranu Mossadeghovu administraciju u Iranu 1953, koja je zamenila šaha, kao vladara u Iranu, koji je u njemu apsolutistički vladao punih 25 godina; demokratski izabranu Arbenujevu vladu u Gvatemali, koja je obrazovana posle četrdeset godina svirepe vladavine; demokratski izabranu vladu Lumumbe u Kongu 1962, koja je zamenila nasilaničke diktatore do tih dana; demokratski izabranu vladu Allendea u Čileu, koja je obećavala zdravstvenu, obrazovnu, društvenu i ekonomsku pravdu i koja je zamenila vladavinu terora i vojnu diktaturu pod generalom Pinochetom, čije izručenje sada traže Španija i druge nacije zbog kršenja ljudskih prava; izabrane narodne vođe u Vijetnamu, Pakistanu, Filipinima, Panami, Haitima i na drugim mestima su zamenjene surogatima SAD. SAD se suprotstavlja, napada i blokira Kubu i celokupni njen narod već četrdeset godina. Generalna skupština UN je u decembru 1998 izglasala sa 155 prema 2 glasa osudu SAD zbog blokade Kube. SAD je podržavala represivne vlade na svih pet kontinenata u tako mnogo zemalja da ih je ovde teško pobrojati; sve su one tražile zatiranje kulture, koja je određivala te ljude, njihovu istoriju, karakter, vrednosti, umetnost, književnost, muziku, sa komercijalno iskoristivim proizvodima koji su imali nezamenljivu vrednost i najvažniju svrhu - profit od sirotinje. Cilj politike SAD je da učvrsti uverenje kako samo jedan sistem može da funkcioniše, da je to kapitalizam, da samo jedna kultura ima vrednost, i to ona iz SAD i zapadne Evrope i da će se istorija završiti poopštavanjem-globalizacijom kulture SAD. UDHR; ICCPR; ICESCR.
Namera SAD je da dominira, kontroliše i eksploatiše Jugoslaviju, njen narod i njegove resurse. Dugoročna namera svih ovih akcija je da dominira, kontroliše i eksploatiše siromašne narode u svetu i siromašno stanovništvo u SAD i drugim bogatim zemljama radi daljeg bogaćenja i omogućavanja koncentracije bogatstva i neutralizacije celokupne populacije siromašnih, pretežno ljudi tamne boje kože, zastrašivanjem, nemoći, siromaštvom, hlebom i arenom.
Sredstva kojima se služe SAD su vojna moć i ekonomska prinuda. SAD, sa doskorašnjim monopolom na nuklearno oružje, vojnom avijacijom, projektilima, usavršenim blindiranim vozilima, vatrenom moći, opremom i visoko osmišljenom tehnologijom, neprekidno proširuju svoju fizičku moć uništavanja, trošeći više na svoje vojne snage nego svi ostali u Savetu bezbednosti UN zajedno. Ove godine vojni gotovinski izdaci SAD biće blizu 300 milijardi dolara. Demonizovana Narodna Republika Kina će potrošiti 34 milijarde dolare, dobijajući daleko manje u razornoj moći po svakom dolaru. SAD prodaju mnogo više razornog oružja drugim vladama i grupama od kojih traže obaranje vlada, nego sve ostale zemlje koje prodaju oružje zajedno. Česta namera SAD je da oni „poubijaju jedan drugoga”, što je savršeno sredstvo za postizanje dominacije. SAD ne prodaju oružje koje se ne može uništiti bez izvrgavanja značajnom broju poginulih. SAD koristi svoju ogromnu ekonomsku moć da prinudi strane vlade da ispunjavaju njene želje, bez obzira na interese naroda u tim stranim zemljama. Pretnja ekonomskim sankcijama sama po sebi prinuđava te zemlje da se saglase sa zahtevima SAD, nasuprot njihovog suvereniteta i sopstvenih interesa.

C. Zahtevana pravna sredstva

Slobodno pravo svim narodima Balkana da oforme onakvu federaciju, po sopstvenom izboru, koja bi im obezbedila političku, građansku, društvenu, ekonomsku i kulturnu nezavisnost i omogućila razvoj svih naroda u regionu.
Svestrani napori za stvaranje uzajamnog poštovanja, zajedničkih interesa i međusobnih prijateljskih veza i između Muslimana, Slovena i svih naroda, etničkih i verskih grupa na Balkanu.
Stroga zabrana svih oblika stranog mešanja ili remećenja napora za ostvarenje jedinstva, mira i stabilnosti na Balkanu.
Uspostavljanje mira sprovođenjem u život funckija UN kao i reforma UN kako bi one postale još efikasnije.
Raspuštanje Severo-atlantskog pakta.
Potpuna odgovornost pojedinaca i vlada za zločine i druge nezakonite vojne napade i ekonomske štete, uključujući nametanje sankcija svim narodima Jugoslavije, za njihove živote, resurse, imovinu i prirodnu okolinu, uključujući sudsko gonjenje zločinaca i reparacije, koje bi bile dovoljne za stavljanje celokupnog stanovništva u onakve uslove koje bi ono imalo mu da nije učinjeno nezasluženo zlo, zajedno sa resursima pomoću kojih bi ono izgradilo bolju budućnost po izboru naroda.
Ukidanje ilegalnog privremenog međunarodnog suda za zločine u Jugoslaviji i korišćenje legalnog Međunarodnog suda, svuda u svetu, i bez diskriminacije jurisdikcije tog Suda, koji je sposoban da nepristrasno sudi po zakonu.
Obezbeđenje adekvatnog pristupa medijima da bi se svetska javnost informisala o nonošenju humanih šteta, koje nastaju upotrebom SAD-oružja visoke tehnologije, siromašnoj i nebranjenoj populaciji, kao i primenom genocida koji nastaje uvođenjem ekonomskih sankcija.
Povlačenje svih stranih armija sa Balkana u što skorijem izvodljivom vremenu i momentalno uklanjanje armije SAD iz zemalja Severo-atlantskog pakta i sa svih drugih lokaliteta.

Širi opseg pravnih sredstava i reformi može se naći u 12-om poglavlju Vatre ovog vremena, koje je napisano na osnovu iskustava i Preporuka Komisije za istraživanje, kao i Međunarodnog suda za ratne zločine, nakon saslušanja svedoka u 20 zemalja u vezi sa napadom na Irak 1991, u vezi sa stalnim napadima na Irak otada do danas i u vezi sa genocidnim sankcijama koje su mu nametnute i koje se nastavljaju sve do danas.

Komisija za istraživanje

Komisija za istraživanje će se prvenstveno usmeriti na zločinačko ponašanje SAD, koje je potpomagao i podržavao optuženi Severoatlantski pakt, zbog dominantne uloge SAD u vojnim i drugim nezakonitim akcijama protiv Jugoslavije, ne iznoseći neke (njene) pojedinačne nesrećne slučajeve, zbog toga što su SAD za to vreme prouzrokovale na hiljade smrtnih slučajeva-ubistava u Jugoslaviji, zbog opasnosti da SAD nastave sa takvim ponašanjem prema svim ljudima u Jugoslaviji kao i zbog rizika od vazdušnih napada i napada projektilima protiv drugih naroda, a imajući u vidu dobro poznat način evidentiranja dokaza, ta SAD-Komisija za istraživanje će nastaviti da istražuje i prikuplja dokaze o zločinačkom delovanju bilo koje osobe ili vlade, koje je povezano sa ovim sukobom, jer ona veruje, da se međunarodno pravo mora primeniti jednoobrazno i nepristrasno. Ona veruje da „sud pobednika” nije zakon, nego pak produženje rata silom pobedničke strane. Propaganda SAD i međunarodnih medija koji su izveštavali o događajima, demonizovali su Jugoslaviju, njeno rukovodstvo, Srbe i Muslimane, da bi ostvarili svoje namere, ali su retko beležili i zapažali zločinačko razaranje Jugoslavije u akcijama SAD na način koji je izložen u ovoj tužbi. Sveobuhvatni napori na sakupljanju i ocenjivanju dokaza, objektivno prosuđivanje o svakom postupku koji predstavlja zločin protiv mira, ratni zločin i zločin protiv čovečnosti i predaja ovih činjenica na prosuđivanje i ocenu svetskog javnog mnjenja, zahteva da se svaki ozbiljan i fer napor fokusira na Sjedinjene Države. Komisija za istraživanje veruje da je njeno usmerenje na zločinačke akte SAD važan, pravilan i jedini način da se upozna celokupna istina, izbalansirana perspektiva i nepristrasnost u primeni zakonskog procesa na ovu veliku ljudsku tragediju.

Remsi Klark, 30. jul 1999. g.